DRUMSPIRATIE

Nu ik zo elke maand een stukje schrijf over de belevenissen met mijn drum word ik me er steeds meer bewust van wat een wonderen er gebeuren.

Het was op een woensdagmiddag ergens in Mei en er stond een drumcirkel op de agenda, buiten in een paradijselijk stukje Noord-Holland. Helemaal fantastisch; ik word daar heel blij van. Maar achter in mijn hoofd is dan toch een stemmetje dat zegt ‘het moet wel droog blijven, want we hebben daar echt  alleen buiten’.  

Drums houden niet van regen of vochtig weer, ik ben er overigens ook geen fan van. Maar afijn de bewuste dag zag het weer er gunstig uit dus alles voorbereid, drums mee en op pad. We waren met een leuk clubje vrouwen. Eerst even kletsen en een kopje thee en dan aan de slag, ha, ha, toepasselijk. We waren lekker aan het drummen, we maakten een sjamanistische reis. Daarin kan je de Spirit’s vragen om hulp, gidsing of een antwoord voor iets waar je verheldering over wilt. Afijn wij waren op reis en het begon te miezeren, niet fijn.

En iets later begon het meer te druppelen. Mijn reis lukte daardoor niet zo erg, ik dacht alleen ah nee, geen regen! Toen bedacht ik, ik ga de zon vragen om terug te komen en de wolken weg te smelten. Alle concentratie en energie op die intentie. En wat denk je! Het zachte regenen werd minder, het werd lichter en op een gegeven moment werd het droog. We beëindigden de reis, het was droog en er kwam zelfs een  zonnetje kijken. Na zo’n reis doen we altijd even een rondje om onze belevenissen te delen. Dit was wel heel leuk, iedereen niemand uitgezonderd, had de zon geroepen. Die hele verdere middag hebben we stralend zonnig weer gehad, fantastisch!

En toen begin juni weer een fijne drumcirkel in de buitenlucht, weer een leuk groepje bij elkaar en lekker drummen. Tot in de verte de lucht donker en donkerder en nog donkerder tot bijna zwart werd pffff.

Oeps als die over ons heen komt moeten we wel heel snel inpakken en rennen was de gedachte. De volgende intentie hadden we snel bedacht, we gaan drummen met de intentie dat deze donkere luchten langs ons gaan, zo gezegd zo gedaan. En ook deze keer werkte het, we zagen het water uit de wolken storten maar allemaal op veilige afstand, we hebben geen spat gehad. Dat is toch magisch.

Ik voel dan een enorme dankbaarheid in me omhoog borrelen. En dat zinnetje in mijn achterhoofd ga ik uitgummen en vervangen voor ‘vertrouwen’

Hartegroet

Marja Frederiks