DRUMSPIRATIE

Geregeld gaan we op pad naar de duinen om te zingen.

Ha, ha, blij word ik daarvan want onder zingen versta ik niet gewoon een liedje zingen.

Bij zingen denk ik aan je eigen klanken naar buiten laten komen, je eigen lied laten klinken. Jouw eigen unieke gezang dus.

En mijn drum gaat dan natuurlijk mee, net zoals Pluk mijn hondje die houd ook van meegaan.

Het is alweer even terug dat ik met drie vrouwen het duin in ging. Alle drie waren ervan overtuigd dat ze niet konden zingen en als er al geluid naar buiten kwam was het geen gehoor en vals.

Er werden al vergelijkingen gemaakt met kraaien en zo. Nou laat ik me niet zo snel afschrikken dus ik zei ‘kom maar op.’

We gingen met een wagen vol geladen naar het duin, Pluk mee, drum mee, kan thee mee om de kelen te smeren, wat lekkers mee en een kleedje om op te zitten mee. Het is een beetje gesleep maar super leuk en gezellig.

We wandelden naar een mooie plek een duinkommetje, beetje uit het zicht bij een prachtige dennenboom. We spreidden het kleedje uit eerst even zitten een kop thee met wat lekkers en even kletsen gewoon genieten onder een stralend blauwe lucht.

Tja en dan moet er toch gezongen worden… ha, ha, niets moet maar we doen een poging.

Na wat oefeningen lieten we alle vier onze eigen klank klinken en dat was kippenvel, niet omdat het vals of kraaierig was maar omdat het prachtig was. Echt zo mooi als dat klonk, super!

En ik keek naar drie verbaasde gezichten die niet hadden verwacht dat ze zo mooi zouden klinken, dat is toch fantastisch! En als je dan de smaak te pakken hebt dan wordt het steeds makkelijker en zing je er op een gegeven moment gewoon op los.

Ik had ook nog een paar korte liedjes mee, makkelijke melodieën die je zo mee zingt. Ik dacht dat is leuk om erbij te doen voor de afwisseling. Dat was ook leuk behalve voor één iemand die vond dat helemaal niet leuk. Zodra we een bestaand liedje wilden gaan zingen ging haar keel op slot, daar zat duidelijk een blokkade dwars. Hier hebben we meteen naar gekeken en we konden de blokkade transformeren, met behulp van de drum, gezang en bewustwording. Wat een feest ik hou ervan.

En dan is het zomaar weer tijd om op te breken en terug te gaan. We wandelden terug en ik zag een hele grote dennen appel liggen. Ik vind die zo mooi dus ik pakte hem op en met dat zag ik een rond zeg maar sliertje tussen de schubben uitsteken. Het bewoog en draaide, en ik keek in de oogjes van een zandhagedis, die ik eerst uitschold voor salamander…. sorry.

Het beestje keek en dacht wegwezen, gaf een sprong en verdween. De dennenappel heb ik teruggelegd voor het geval dat.

Hartegroet

Marja Frederiks